zachować milczenie

См. также в других словарях:

• milczenie — n I, blm 1. «niewydawanie głosu, nieodzywanie się; bezsłowna cisza» Głębokie, głuche, ciężkie, kłopotliwe, ponure, dyskretne, uroczyste, wymowne milczenie. Pogrążyć się w milczeniu. Siedzieć w milczeniu. Przerwać, zachować milczenie. Milczenie… …   Słownik języka polskiego

• pomilczeć — dk VIIb, pomilczećczę, pomilczećczysz, pomilczećmilcz, pomilczećczał, pomilczećczeli «zachować milczenie, nie odezwać się przez jakiś czas» Pomilczeć przez chwilę …   Słownik języka polskiego

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• nakazywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, nakazywaćzuję, nakazywaćzuje, nakazywaćany {{/stl 8}}– nakazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, nakazywaćkażę, nakazywaćkaże, nakazywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydawać nakaz …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zachowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, zachowywaćowuję, zachowywaćowuje, zachowywaćany {{/stl 8}}– zachować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, zachowywaćam, zachowywaća, zachowywaćają, zachowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… …   Słownik frazeologiczny

• dyskretny — dyskretnyni, dyskretnyniejszy 1. «umiejący zachować tajemnicę, milczenie» Dyskretny człowiek. 2. «nie rzucający się w oczy, pełen umiaru, ledwo zauważalny; delikatny, cichy; pełen taktu» Dyskretna muzyka. Dyskretne światło. 3. fiz. mat.… …   Słownik języka polskiego

• zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… …   Słownik języka polskiego

• cisza — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak jakichkolwiek odgłosów, dźwięków, hałasów, rozmów; cichość; milczenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Absolutna, głęboka, głucha, grobowa cisza.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień